Piazza (Mfs Im): "Obligaties zijn nog steeds waardevol, maar pas op voor lange looptijden."

Ondanks geopolitieke spanningen en onzekerheden met betrekking tot tarieven en begrotingsbeleid zijn de vooruitzichten voor de obligatiemarkten relatief stabiel gebleven. Dit aldus Annalisa Piazza , portefeuillebeheerder vastrentende waarden bij MFS Investment Management , die gelooft dat de vooruitzichten op de middellange termijn blijven convergeren naar een "zachte landing", zij het met grotere risico's.

"In Europa zien we stabiele vooruitzichten voor zowel groei als inflatie. Ondanks de schokken van de afgelopen maanden – van tarieven tot geopolitieke spanningen – heeft de markt een goed absorptievermogen getoond. Zelfs Duitsland, dat momenteel de hoogste stijging van de overheidsuitgaven in de eurozone registreert, heeft de balans niet gedestabiliseerd", legt Piazza uit. Aan het Amerikaanse front lijkt het beeld complexer: "In de Verenigde Staten is er sprake van een scherpe herwaardering van institutionele geloofwaardigheid, waarbij Trumps beleid de onzekerheid vergroot, vooral aan het lange einde van de rentecurve."

De markten blijven blootgesteld aan volatiliteit , maar er is brede consensus over een scenario van een zachte landing in de komende 18 maanden. "Daarom blijven obligaties aantrekkelijk, dankzij hun initiële rendement, ondanks de beperkte spreads op staatsobligaties", benadrukt de portefeuillebeheerder. Wat betreft de positionering ziet Piazza verschillende kansen voor staatsobligaties tussen de Verenigde Staten en Europa : "In Europa geven we de voorkeur aan het 7-10-jarige einde van de curve, waar we meer waarde zien. In de Verenigde Staten is een overwogen duration aan het korte einde, rond de 5 jaar, echter zinvol. In deze context blijven staatsobligaties een veilige haven, met nog steeds hoge rendementen."

Wat betreft krediet blijft de strategie van MFS IM voorzichtig: "We hebben een overwogen positie opgebouwd in high-yieldobligaties (obligaties met een lage rating en een hoger kredietrisico, wat betekent dat de kans groter is dat de emittent in gebreke blijft met aflossing of rentebetalingen) toen er nog waarde was, maar vandaag de dag bewegen we ons defensiever: binnen sectoren geven we de voorkeur aan nutsbedrijven boven banken en, wat betreft kwaliteit, investment-gradeobligaties (obligaties met een hoge rating, daarom beschouwd als solide en met een lager risico op wanbetaling) boven achtergestelde obligaties (risicovollere obligaties, die in geval van problemen bij de emittent worden terugbetaald na gewone obligaties en pas na andere senior crediteuren). Over het algemeen kan, kijkend naar de obligatieportefeuille als geheel, een evenwichtige blootstelling voor een belegger met een gemiddeld risicoprofiel liggen rond de 40% staatsobligaties en 60% bedrijfsobligaties."

Zelfs in opkomende markten blijft de aanpak selectief: "We zien kansen in landen als Peru, Uruguay, India en Brazilië , waar renteverlagingen worden verwacht. Ook Zuid-Afrika laat bemoedigende tekenen zien, met verbeteringen in het begrotingsbeleid. De wereldwijde omgeving vereist echter nog meer voorzichtigheid: we willen ons beschermen tegen volatiliteit met een zeer gerichte selectie", legt de portefeuillebeheerder uit. Als risico's aan de horizon noemt Piazza de politieke situatie in Frankrijk , de evolutie van de Europese strategie ten opzichte van China , en vooral de situatie rond Trump in de aanloop naar de tussentijdse verkiezingen: "De manier waarop de Amerikaanse president zijn beslissingen communiceert, kan nieuwe volatiliteit genereren", concludeert ze. "In dit scenario is het het beste om het zeer lange einde van de curve – 30 of 40 jaar – te vermijden, ondanks de hoge rendementen." Bovendien "is het, zelfs in het geval van een renteverhoging, het beste om belegd te blijven en het hoofd koel te houden, omdat we denken dat de impact niet groot genoeg zal zijn om buitensporige volatiliteit te genereren."